Hallo verzamelaars in Nederland en de rest van de wereld. Op deze site zijn we leuke en vreemde verzamelobjekten aan het presenteren. Onder deze voorwerpen kun je dingen verwachten van Serge Gainsbourg, Michaelis, Elf Provincien, ronde puzzels, Simplex, Tom-Tas, Kolibri en Pinkwin. Maar ook voorwerpen uit Lourdes, De Fabeltjeskrant, Rick de Kikker, Man from U.N.C.L.E en zelfs enige erotiek. Ja ja, een veelzijdige verzameling is de essentie van HET Verzameloord.
Nog even aftellen en er is alweer een vol jaar voorbij. 2011 is niet meer en 2012 gaat van start. Voor HET Verzameloord was het een mooi jaar. De teller van het bezoekersaantal is vandaag gekomen op 46.000 en daarom een dank aan jullie allemaal. Het geeft me de zin om door te gaan en er weer een leuk 'oordjaar' van te maken. Ik hef samen met Jayne Mansfield het glas en wens iedereen een prettige jaarswisseling .. Tot morgen.
Gisteren (30 december) is in München de vorige week op 108 jarige leeftijd overleden Johan Heesters begraven. Heesters, geboren in Amersfoort, woonde en werkte sinds 1937 in Duitsland. Vanwege een vermeend optreden voor SS-ers in 1941 is Heesters altijd een persona non grata geweest in Nederland, ondanks zijn grote wens om hier weer op te kunnen treden.
Na de oorlog heeft hij in totaal drie keer in Nederland opgetreden. In 2008 en 2011 in theater De Flint in Amersfoort en (waar het hier om gaat) in 1963 in Carré als Georg von Trapp in de Nederlandse versie van The Sound of Music. Deze vroege theaterversie werd geregisseerd door Ton Lutz. Naast Heesters waren nog te horen Mieke Bos (als Maria), Teddy Scholten, Guus Verstraete en Maria Ballings. Er verscheen een LP bij Philips (P 12 909 L) met de belangrijkste liedjes. Op de achterkant van de hoes wordt Heesters de lucht in geprezen: "Wie anders voor Kapitein Georg von Trapp dan de stralende tenor en voortreffelijke acteur Johan Heesters" en "Johan Heesters vertolkt op onnavolgbare wijze de rol van Georg von Trapp". Hoe anders liep het in Carré. Het publiek bleef weg en Heesters werd zelfs uitgejouwd.
Naast de LP verscheen er ook nog een singel, vreemd genoeg niet bij Philips maar bij concurent Artone (DR 25.335). Hierbi zingt Mieke Bos twee liedjes: Do-re-mi en Het verhaal van kabouter Wouter.
Voor wie niet weet hoe Heesters zong in 1963 kun je hieronder luisteren naar Edelweis uit de Sound of Music. Ter volledigheid nog een heruitgave van de LP in de Philips serie Grand Gala Populair (825 821 QY).
Een vreemd ding, deze zaklamp van een Teenage Turtle, die tevens als sleutelhanger te gebruiken is. Hij is 10,5cm hoog, werkt op een penlite batterij en is in 2003 geproduceerd door Basic Inc.
Op deze laatste vrijdag van 2011 ook de laatste bijdrage van Frankenstein op HET Verzameloord. Na 102 weken (bijna 2 jaar) ben ik vrijwel door m'n merchandise heen. Als er nog wat opborrelt zal ik het niet nalaten dit met jullie te delen, maar voorlopig eindig ik deze serie met een pocket uit 1977. Het is No.3 in de serie The New Adventures of Frankenstein en heeft als titel Bones of Frankenstein. Het is geschreven door Donald F.Glut en opgedragen aan Peter Cushing, de personifikate van Baron Frankenstein in veel rolprenten van de Engelse filmmaatschappij Hammer. De omslag van deze pocket heeft dezelfde tekening (maar dan gespiegeld) als The Frankenstein File, eveneens in 1977 uitgegeven. Allebei door dezelfde uitgever: New English Library (NEL). In beide gevallen wordt niet vermeld wie de tekenaar van de omslag is. En dit zijn deel 1 en 2 in dezelfde serie van dezelfde schrijver.
Wie Tarzan zegt, zegt (behalve Jane) natuurlijk Cheetah. De trouwe mensaap was in de jaren ‘30 te bewonderen in tal van Tarzan-produkties. De bekendste daarvan zijn Tarzan the Ape Man (1931) en Tarzan and his Mate (1934), allebei met Johnny Weismuller (volgens velen de enige echte Tarzan) en Maureen O’Sullivan. Deze aap die tussen hen in staat is Cheetah en die zou deze week zijn overleden. Maar is dat wel zo? Geboren in 1931 en in datzelfde jaar al meespelen in een film? Lees hier een leuk rapport daarover. Ondertussen neem ik de kans waar twee foto's te plaatsen van Maureen O'Sullivan (1911-1998), de meest sexy Jane Parker die het witte doek heeft gehad en waar dit bericht natuurlijk feitelijk over gaat.
Ik zal binnenkort al m'n Tarzan-films maar weer eens uit de kast halen voor een rerun.
Gisteravond is Joop Koopman (1930-2011) overleden. Hij was de eerste presentator van de kwis Twee voor Twaalf (ook wel geschreven als 2voor12). Dat is een kwis die op televisie wordt uitgezonden door de VARA. De deelnemers (teams van twee spelers) krijgen twaalf vragen te beantwoorden en moeten uit de twaalf beginletters die zij aldus kunnen verwerven een twaalfletterig woord raden. Het programma bestaat al sinds 1971 en werd tot 1981 gepresenteerd door Joop Koopman. Joop was medeverantwoordelijk voor bekende VARA-programma's als Eén van de acht, het satirische Hadimassa, de Stratemakeropzeeshow en de oudejaarsconferences van Wim Kan.
Het verhaal gaat over een familiepension dat 'Villa des Roses' heet. Dit pension wordt door het echtpaar Brulot geleid. Er wonen verschillende kostgangers. Het gaat over hun lotgevallen en die van de dienstmeisjes en de eigenaars. Het boek werd geschreven door Willem Elschot in 1910. In 1968 werd het voor het eerst verfilmd in de vorm van een mini-serie voor de AVRO door regisseur Walter van der Kamp. De hoofdrollen zijn voor Bob de Lange, Loudi Nijhof, Pleuni Touw en Ank van der Moer. Er wordt een singel uitgegeven op Philips JF 334 648 met twee 'klassieke' stukken: Kant A bevat het bekende La Serenata of Angel's Serenade, gecomponeerd door Gaetano Braga (1829-1907), oorspronkelijk een lied, maar meestal instrumentaal uitgevoerd. Kant B bevat het ongeveer enige overgebleven werk van de Italiaanse componist Ricardo Drigo (1846-1930) de serenade uit zijn ballet Millions d'Arlequin. Wat de rol is van deze stukken in de serie is onduidelijk. Vermoedelijk de titels, maar dat wordt nergens vermeld.
Beide stukken worden uitgevoerd door het Divertimento Quartet bestaande uit Pierre Palla (piano), Herman Krebbers (viool), Samuel Brill (cello) en Leon Groen (bas).
KANT A
KANT B
Volgende week woensdag in de reeks singels van Nederlandse TV-series: Vrienden voor het leven.
Een kwartet van de firma Selecta (no.15437). Geen jaartal. De tekening op de voorkant doet een andere stijl vermoeden voor de kaartjes, maar in alle eenvoudigheid toch redelijk artwork.
Mijn naam is Dirk X. Veel mensen vinden dat ik een verzamelaar ben, hetgeen ik altijd ontken. Een echte verzamelaar verzamelt koste wat kost alles van een ding: Vingerhoedjes, postzegels, suikerzakjes, alle singles uit het hit-dossier of munten. Als ik dan een verzamelaar ben, verzamel ik dingen die leuk zijn of mooi of apart. Wellicht ook uniek, maar vrijwel nooit zwaar aan de prijs. Verzamelen moet gezellig zijn. Een 'vondst' vind je op een rommelmarkt voor 50 cent en niet op het internet voor 50 euro.
Mijn verzameling wil ik op dit blog met alle liefhebbers delen. Het zijn meestal zaken die je niet of nauwelijks op internet vindt, zoals tekenaars als Hans Borrebach, Bep Reith en René Michaëlis. Of de platenlabels Elf Provincien en Telstar. Verder strippockets, pop-up boeken, ronde puzzels en nog veel meer.
Behalve het materiaal met de liefhebber te delen, hoop ik ook dat er mede-verzamelaars zijn die antwoorden weten of aanvullingen hebben. Ik hoop dat deze blog een lang leven beschoren is.